Met de maffia naar Mars

Hij verloor de Siciliaanse zee uit het gezicht toen de taxi de wolken inreed.

Hij stopte aan de rand van een kleine parking vlak naast een bus en de taxichauffeur gebood hem uit te stappen.

Er was geen hotel of appartement in de buurt en in onverstaanbaar Italiaans maakte de man hem duidelijk dat hij daar een tweetal minuten moest wachten en dat iets of iemand hem daar zou komen ophalen.

Het plannetje klopte bijna op de minuut toen een ander Italiaans mannetje hem oppikte, door een middeleeuwse poort treedt en via een wirwar van kasseistraatjes hem afzette vlak voor een grote deurpoort.

De dichte mist maakte elke poging tot oriëntatie onmogelijk en als een blinde man liet hij zich leiden tot hij werd afgeleverd in een nieuw gerestaureerd appartement binnen de Villa San Martino.

Michael Corleone was uitgenodigd als eregast en sponsor op het congres voor protontherapie en kosmische bestraling (“Hadrons in Therapy and Space”) dat plaatsvond in het Siciliaanse stadje Erice.

Dr. Marco Durante, een Italiaans fysicus die woonde in Darmstadt, had het initiatief genomen om een internationale groep van radiotherapeuten en fysici uit te nodigen om te debatteren over de klinische effecten van protontherapie en de gevolgen van kosmische straling tijdens ruimtevaart.

Erice zou gesticht zijn een zevental eeuwen voor Christus door ballingen uit Troje en had sindsdien deel uitgemaakt van de Hellenistische beschaving, het Romeinse Rijk, de overheersing door de Vandalen, kort bezet door Moslims en lange tijd onder het bewind van de Normandische vorsten.

Het stadje was gelegen hoog bovenop de Monte San Giuliano met aan zijn voeten de havenstad Trapani in het uiterste westen van Sicilië.

In de loop der jaren is Erice verworden tot een hoofdzakelijk middeleeuws museum met tal van gotische kerkjes en kastelen aan de rand van de stad met daartussen geweven een toeristisch amalgaam van restaurants, winkeltjes en kleine hotels.

Antonino Zichichi, wiens broer kardinaal was bij de paus, had in augustus 1982 in Erice een cultuurhistorische Foundation opgericht die binnen de muren van een gerestaureerd klooster gastvrijheid bood voor tal van internationale congressen.

De zogenaamde “Ettore Majorana Foundation and Centre for scientific Culture” had als missie het faciliteren van toponderzoek op transparante wijze en in functie van de bevordering van de vrede en niet bijvoorbeeld het gebruik van technologie voor nucleaire oorlogsvoering.

Het was op deze heilige locatie dat Marco Durante, Michael had uitgenodigd om een lezing te geven over "Schuld en boete in kosmisch perspectief".

Na de moord op zijn dochter, was Michel Corleone in een diepe depressie beland. Ooit had hij in zijn jonge jaren als talentvolle "college boy "ervoor gekozen om zich uit zijn maffiafamilie los te maken doch de moord op zijn broer en de aanslag op zijn vader hadden hem uiteindelijk tot nieuwe peetvader gekneed.

Sommigen vonden hem nog meedogenlozer dan zijn vader zeker nadat hij zijn broer had laten verdrinken.

Zijn vrouw, Kate, was buitengesloten uit de familie en net zoals zijn vader destijds grootse plannen had met hem, had hij alles ingezet op een maffialoze toekomst voor zijn dochter.

Voor ze vermoord werd en verliefd was op zijn gedoodverfde opvolger, Vincent Mancini, had hij al een poging ondernomen om zijn maffiose verleden af te zweren en door “charity” aflaten te verdienen bij de katholieke kerk.

Hij had er zichzelf echter teruggevonden in zijn vertrouwde wereld van geld en macht en corruptie.

Wat was hij hier in Sicilië, het geboorteland van zijn vader komen zoeken?

De dag voordien had hij overnacht in Castellamare Del Golfo, het arendsnest van de maffia, waar enkele decennia voordien tachtig procent van de mannen ooit in de gevangenis was beland.

Niets deed vermoeden dat dit rustieke haventje ooit het centrum was geweest van drugssmokkel en georganiseerde misdaad.

De aftandse vissersboten waren intussen weggedrumd door luxejachten en plezierboten die de haven tot aan de pier markeerden.

Het pastelkleurig stadje was geplakt tegen de heuvels die de Golf als een lappendeken omarmden.

Hier was de maffia onzichtbaar of onbestaand?

Na  de aanslagen op rechter Falcone en Paolo Borsellino (de magistraat die met hem samenwerkte) in 1992 waren een aantal kopstukken van de maffia zoals Toto Riina (1995) en Bernardo Provensano (2005) gearresteerd maar als de paus het enkele maanden geleden nodig vond om elke mildheid vanwege de kerk naar de maffia te ontkrachten, was dit een teken dat zijn wortels nog niet waren uitgeroeid.

Of misschien is maffia alleen maar toevallig een Italiaanse woord voor machtsmisbruik, corruptie en onbarmhartig clangevoel wat men ook kan terugvinden in andere (alle) landen en culturen.

Wat is nog het verschil tussen de maffia en de marxistische dictatuur in Noord-Korea, het Syrische regime van Assad, de fascistische dictaturen uit de Tweede Wereldoorlog en anderzijds revolutionaire bendes als het Lichtend Pad, IS of de Ruandese doodseskaders van 94?

Of wat is het verschil met de corruptie en de witte boord criminaliteit in onze westerse topdemocratieën?

De oude peetvader liet zijn gedachten afdwalen naar zijn Siciliaanse vrouw, Apollonia Vitelli, en had nadien een bezoek gebracht aan de oude stad Segesta.

Oorspronkelijk was deze gesticht meer dan 6 eeuwen voor Christus, door de Elymiërs die zich later vermengden met een Grieks-Ionische bevoking.

De stad lag voortdurend overhoop met Selinunte en zocht steun bij de Grieken en later bij Carthago.

In 260 voor Christus gaf de stad zich over aan de Romeinen en in de 5^de eeuw na Christus werd ze verwoest door de Vandalen.

De tempel van Segesta was een nooit afgebouwd Grieks heiligdom in Dorische stijl. Het werd rond 430-420 v.Chr. door de Elymiërs gebouwd op een heuvel even buiten de oude stad van Segesta en was een ankerpunt in het panorama van de stad die bovenop de heuvel was ingeplant.

De tempel is vandaag één van de belangrijkste nog goed bewaarde Griekse tempels in de wereld.

Hier had hij Michael tijdens zijn Siciliaanse verbanning, met Apollonia de berg opgerend en boven in het amfitheater voor henzelf en het ingepakte nageslacht een nieuwe toekomst gedeclareerd.

De tocht naar de verloren stad Segesta was pakkend in deze keer, met teveel zweet, te weinig lucht en een verdwaasde blik toen hij zichzelf alleen zag staan in een leeg theater.

Hij zag de dood en zweeg.

Na een mislukte lunch in Erice met zwarte pasta en verprutste vis, besloot hij om het stadje te verkennen.

Het Castello di Venere herinnerde aan de Normandische tijd en etaleerde in geen enkel opzicht dat het was gebouwd op de resten van de tempel van Venus Erycina.

De mistige slierten die vanuit de vallei opklommen tot bovenop de kantelen van vergane macht, vermengden zich met zenuwimpulsen ergens tussen zijn hippocampus en zijn limbisch systeem, de hersenzone’s van de herinnering en de emoties.

De lucht scheen langzaam uit te klaren en vanop de Piazza Grammatico kon men neerkijken op Trapani, de smalle gebogen landtong (Trepanon is Grieks voor sikkel) die vroeger als havenplaats voor Erice had gediend.

Met een télépherique kon men recht de berg afglijden, de stad doorkruisen en de boot nemen naar de Egadische eilanden, Favignana, Lévanzo en Maréttimo.

Ook al kon je moeilijk verdwalen op een zakdoek met drie hoeken, toch had Michael het gevoel voortdurend in cirkels te lopen door de smalle Parijs Roubaix steegjes.

Na nog eens twee Koppenbergjes en een Patersberg, kreeg hij een ijl gevoel in zijn hoofd alsof zijn corticale banen kriskras door elkaar impulsen uitstuurden.

Hij zocht troost in één van de middeleeuwse kerkjes en stak twee kaarsen aan

Hij wist zelf niet waarom twee doch het leek bij hem een gevoel op te roepen van verbondenheid, iets wat hij al jaren geleden was kwijtgespeeld.

Hij voelde zich in dit middeleeuws stadje ommuurd en bekneld en hij was blij dat de organisatie van het congres hem uitnodigde voor een diner in Marsala, een stadje op een uur rijden van Erice.

Hij werd gedropt in één van de zijstraten van de Piazza della Republica, waar een knappe Siciliaanse hem aanschoof op een plastieken stoel die perfect paste bij het hypermodern interieur.

Hij begreep niets van het menu met tradizionale bottega, kebrilla grillo fina en cappiddruzzi con ricotta

Maar onder begeleiding van de witte Marsalawijn en de lichtblonde donna servanta, bracht de maaltijd hem even bij Apollonia en zijn dochter in de zevende hemel.

Die nacht droomde hij dat hij verdwaald was in een apocalyptisch grottencomplex niet ver van de zee.

Op sommige plaatsen waren kloven aangebracht die voorzichtig licht spuwden als priemen in de duisternis, net genoeg om de rotsformaties in hun grauwe kilheid aan zijn netvlies op te dringen.

Hij hoorde de stemmen galmen van Kate en Fredo en wat verder aan de kust bij de Cala Rossa leek het alsof verbrokkelde lichamen van de uitgeholde rotswand waren afgeschoven.

Hij ontbeet met de Cern crew, de Nasa boys en de kankerstralers in de beste bakkerij van Sicilië waar hij moest kiezen tussen 3 lange rijen exotische gebakjes.

In de sessie die daarop volgde werd hij uitvoerig bedankt voor zijn aanwezigheid en financiële steun voor het project, waarop Marco Durante hem een lokale attentie aanbod.

Nadien was hij getuige van een hevige discussie tussen de ruimtevaartspecialisten en de radiotherapeut-oncologen.

De medici stonden versteld van de dosis radio-activiteit die je tijdens zo’n ruimtevlucht naar binnen kreeg en konden niet geloven dat de kankerincidentie van ruimtevaarders op lange termijn maar een paar procent gestegen was.

“Uiteraard is hier sprake van een megabias”, debatteerde een Belgische arts, “de medische selectie voor ruimtevaarders is zo streng dat je die groep niet zomaar kan vergelijken met een gemiddeld bevolkingsstaal.”

De Nasa was op zoek naar een niet-Chinese vrijwilliger die minstens een jaar van zijn leven wou opofferen om een voet te zetten op Mars en er liefst niet onmiddellijk dood zou gaan aan een mega radio-actieve straling.

Michael Corleone, die midden het onverstaanbaar wetenschappelijk geroezemoes was ingedommeld, schoot plots wakker.

 “Een nieuw leven”, dacht hij, “een stralend nieuw leven, heel ver van hier waar niemand mij kent, in een planeet zonder verleden en dicht bij de zon.”

“Ik ben kandidaat”, riep hij, “ik ben de meest geschikte persoon, ik overleef alles, kijk naar mijn curriculum en ik sponsor de hele trip.”

De hele zaal keek met verstomming naar de oude maffiabaas.

 “An offer you can’t refuse”, dachten ze in koor.