De stralende Weg lijkt
donker.
De Weg die voortgaat,
lijkt achteruit te gaan.
lijkt achteruit te gaan.
De juiste Weg lijkt vol
hinderlagen.
Lao Tse-41
De transitzone
liep dood op een geüniformiseerde Chinees
die met Engels-Mandarijns gemompel
en armengezwaai
aangaf dat we naar buiten moesten.
De jongen
kroop in het wiel van drie luidruchtige
Hollanders waarvan
er twee voortdurend inspeelden
op de instructies van de derde die zich als een ervaren Bejing-reiziger
profileerde.
"Domestic
flights vertrekken
in Terminal 3 en daarvoor nemen we best de bus", sprak het Hollands orakel.
Hoewel zijn
bestemming niet
dezelfde was als zijn Nederlandse tochtgenoten, nam de jongen dezelfde bus die bijna 25 minuten boven
en onder en op Chinese
autostrades rondtoerde
om Terminal
3 te bereiken.
Kennis is inzien dat
men weet wat men weet en dat men niet weet wat men niet weet.
Confucius II-17
"Bij
ons zouden ze spreken over twee luchthavens"
dacht de jongen bij zichzelf :"maar per slot van rekening is China ook maar één land waar ze er bij ons in Europa meer dan een stuk of 50 van gemaakt hebben".
Chengdu stond
aangegeven op
het departure screen met een “L” en na een 300 m spurtje arriveerde
hij bij de bewuste letter waar een Chinees met een groene kepie
hem bevestigde
dat hij de “queue”
moest volgen
in een 3-bochtige
slangenrij.
Het was
5 minuten voor boarding
time toen hij
eindelijk zijn
grote valies
kon drop-off’en, toen de Chinese hostess
hem in één zin duidelijk
maakte dat hij niet alleen bij de verkeerde letter maar ook in de verkeerde terminal zat.
Hij had geen
tijd om te vloeken op Hollanders of aan zichzelf te verwijten dat hij het vluchtnummer niet
had gecheckt
want hij raasde als een bezetene doorheen de derde terminal
op zoek naar een bus voor de tweede, wetende dat het einde van de nieuwe busrit vermoedelijk
zou samenvallen
met het einde van de boarding.
Is het niet bedroevend
om het onvermijdelijke proberen te vermijden?
Tswang Tse
Onderaan de roltrap meende hij achter zich een Chinese strijdkreet te percipiëren.
Hij draaide zich om en de man met de
groene kepie stormde op hem af en duwde hem zijn paspoort in zijn handen.
Juist gaan betekent
gaan zonder een spoor achter te laten.
Lao Tse
Eens buiten bewoog hij zich als een kip
zonder kop, kakelend “Terminal 2”, in de hoop dat een voorbijganger het ei voor
hem zou leggen.
Wie had
hem midden alarmfase 3
een Chinees gestuurd
die in gebroken Engels
op één minuut poolshoogte
nam van de jongen’s hopeloze toestand, hem meesleurde in een taxi, via drie
pechstroken en
vijf snelheidsovertredingen
meetrok over
het Pekinese
banencomplex tot
Terminal 2.
Niet gehinderd
door de blauwgrijze valies van de jongen achter hem aan dobberend
en evenmin geïnhibeerd door Chinese slangenrijen, stortte hij zich als een sperwer op zijn doel : een hostess van
China Eastern Airlines
die net haar balie aan
het sluiten was.
"No
pasaran", begreep de jongen uit het gegesticuleer van
de taxi driver en de hostess. Het was 10u40 en de vlucht was voorzien om 11u10.
Pretty hopeless.
"I have a boarding pass, I have a reservation" probeerde de jongen en na nog een galante Chinese
dribbel van
zijn ploegmaat,
viel het gezicht van de hostess in een andere plooi en binnen 30 seconden had hij een nieuwe boardingpass
en spurtte hij samen met zijn lokale engelbewaarder
de security
binnen.
Wat meegeeft, zal heel
blijven, wat buigt, zal zich rechten.
Wat leeg is, zal zich weer vullen, wat verbruikt is, wordt weer nieuw.
Wat leeg is, zal zich weer vullen, wat verbruikt is, wordt weer nieuw.
Lao Tse
De man deed een beweging die naar geld verwees, de jongen haalde de laatste € 50 uit zijn portemonnee, gooide zijn spullen op de band en net voor hij de poort naar zijn bestemming binnenliep, keek hij nog even om.
's Avonds zocht hij inspiratie in de uitgangsbuurt
van Chengdu, een paar kilometer ten noordwesten van het Tianfu Plein.
Bij gebrek
aan een echt historisch centrum had men een paar traditionele
Chinese straatjes
gereconstrueerd omzoomd
door souvenirshops, kledingwinkels, eettentjes
en restaurants.
Eerst klampte
hij enkele Chinezen aan die "Tao" beantwoordden
met een uitleg die Chinees voor hem klonk en toen hij "English" zei, begonnen ze te schuddebollen ofwel omwille van
het feit dat ze dachten dat “Tao” een Engels woord was dat ze niet kenden ofwel dat ze gewoon geen Engels konden praten of
verstaan.
Als de woorden onjuist
zijn, kan men geen samenhangende redevoering houden. Daarom is de oprechte man
zo voorzichtig in wat hij zegt.
Lunyu XII-3
Een vrouw
in een souvenirwinkel wilde
hem een hangertje verkopen
met twee in elkaar gevlochten
foetussen terwijl een ander hem verwees naar een vegetarisch restaurant
waar “Tao” niet op de kaart voorkwam maar in een pub ernaast kon hij genieten van een Tsing Tao bier.
Er
was er ook eentje die zijn handen
vouwde toen Tao ter sprake kwam, en hem dan heel indringend aankeek en vertrok zonder iets te zeggen.
Hij stapte binnen in een etablissement
waar de beroemde “Sichuan-opera” werd uitgevoerd.
Het leek te gaan over een prins die werd
verbrand in het gezicht door kwade vuurspuwers en op het einde naar zijn
geliefde terugkeerde.
Hij toonde zich met kleurrijke maskers
die hij onmerkbaar snel wisselde tot grote hilariteit van het publiek.
“Misschien zegt het iets over Tao”,
dacht de jongen :”een gezicht dat voortdurend wisselt en zo onzichtbaar blijft…”
Hij
stapte binnen
en hij werd te woord gestaan door twee knappe Chinese vrouwen die perfect Engels spraken.
De ene vrouw glimlachte
en antwoordde : "Dat verkopen wij
hier niet maar
ik kan wel voor jou een trip
regelen waarin
je heel wat
kan leren over onze filosofie en ons denken."
"Welke
attractie op die poster in jullie etalage, brengt mij het dichtst bij
Tao?", vroeg
de jongen aan de andere verkoopster.
"Alle drie brengen
ze je dichter bij
Tao, alle
drie leiden ze
je verder van Tao weg.", klonk
het Chinees
nu niet omwille van de
taal maar wel omwille
van het ongerijmde
van haar antwoord.
Elke waarheid heeft
vier hoeken. Als leraar zal ik u één hoek geven, het is aan u om de andere drie
te vinden.
Lunyu VII-8
Lunyu VII-8
"De
berg van
Huanglong Si ligt in een diepe vallei,
omringd door gletsjers en beboste berghellingen”, zei de eerste :
“De berg is ongeveer 7.5 km diep en 2.5
km wijd met een gemiddelde hoogte van 3550 m.
Indien je vanuit de lucht kijkt, lijkt
het alsof een gele draak zich windt rond de heuvels en de valleien die bezaaid zijn met
in elkaar overlopende
vijvers in de kleuren geel, saffier, blauwgroen
en wit.
Met zijn toppen in de wolken en zijn
basis verankerd in de grond, vormt de berg een verbinding tussen hemel en
aarde.
Jiuzhaigou ligt in het gewest Nanping in
Noord-Sichuan, dichtbij de grens met de provincie Gansu.
Het gebied bestaat uit drie valleien die
over een afstand van 40 km een letter Y vormen. De naam Jiuzhaigou
(negen-dorpenvallei) is afkomstig van negen Tibetaanse dorpjes die in het
gebied verspreid liggen.
Het water van de riviertjes, de meren,
de kreken en de watervallen laat zich niet afleiden van zijn missie : stromen.
Zijn onverstoorbaarheid en zijn
aanpassingsvermogen maken het water onoverwinnelijk.
De wijze die de wereld zou willen veranderen,
moet de oplossing in het water zoeken.
moet de oplossing in het water zoeken.
Kuanzi 17
De
Grote Boeddha
is uitgehakt in de zandstenen rotsen van de
Lingyun-heuvel in Leishan en ziet uit over de samenloop van de drie rivieren
Qingyi, Min en Dadu.
Met zijn 71 m is hij de grootste Boeddha
ter wereld.
Volgens de legende begon het werk aan
het beeld in 713 n.C. onder leiding van de monnik Haiton en er waren 90 jaar
nodig om de kolos af te werken.
De Grote Boeddha kan je iets vertellen
over Tao
ook al zal hij andere woorden gebruiken zoals Dharma, de weg van het Midden en
Nirwana.”
Wees niet bedroefd over
uw vraagtekens:
wees bedroefd over uw onbekwaamheid”
wees bedroefd over uw onbekwaamheid”
Lunyu XIV-30
Onderweg van
de luchthaven naar zijn hotel; werd
zijn aandacht getrokken door een blitzerig gebouwencomplex dat was versierd met fel gekleurde vlaggetjes.
Hij
vroeg zijn taxichauffeur om
even halt gehouden en hij begroette een donkerrood
geklede man waarvan
de leeftijd moeilijk te schatten was zoals meestal bij priesters het geval is.
Mits wat gegesticuleer werd hij doorverwezen naar
een jonge monnik die minimale noties van het Engels beheerste.
"Bij mijn weten bevind ik me nog steeds in China met name in de provincie Sichuan
met als hoofdstad Chengdu
en ligt Tibet meer dan 2000
kilometer zuid-westwaarts
hiervandaan."
"U verwart de Autonome Regio Tibet (TAR)
met het land van de Tibetanen", antwoordde de man: "Slechts 3,5 miljoen Tibetanen
en dat is iets meer dan de helft, woont in de TAR terwijl 2,5 miljoen verspreid wonen in omschreven gebieden binnen de Chinese provincies Qinghai,
Sichuan, Gansu en
Yunnan.”
De
jongen had op het nieuws al berichten gehoord over verzet van de Tibetanen tegen de Chinese overheersing.
Hij voelde
zich wat geremd om dit onderwerp aan te halen bij de Tibetaanse monnik omdat hij niet wist of deze vrijuit kon
of wou spreken en dan nog wel tegen een wildvreemde Europeaan.
Vrienden hadden
hem gezegd dat je in China delicate onderwerpen
langs een omweg moest aansnijden en
dus vroeg hij wat het verschil was tussen de honderden gele, rode,
blauwe, groene
en witte vlaggetjes enerzijds en de felrode vlag met hamer en sikkel anderzijds.
"Op onze
gebedsvlaggen zijn
gebeden en mantra's door
middel van een houtblok
op katoenen
stof gedrukt",
antwoordde de monnik: "en de rode vlag van de Volksrepubliek China
verwijst naar
de politieke
staat waartoe
wij behoren."
Geef aan de keizer wat
de keizer toekomt
en geef aan God wat God toekomt”
en geef aan God wat God toekomt”
Matteüs 22,15-21
"Het
was onder
Songsten Gampo,
de stichter
van de
Tufan-dynastie (635-842) dat het
land werd verenigd met als hoofdstad
Lhasa.
Hij trouwde met de Chinese
prinses Wen Cheng (de geadopteerde dochter
van de Tang keizer Tai
Zong) en met
de Nepalese
prinses Tritsun.
Zo werden Tibet en China niet alleen "in de echt verbonden"
maar onder
invloed van beide prinsessen werd
het Boeddhisme in Tibet ingevoerd en verspreid.
In 1239 zond de Grote Kahn een invasiemacht naar
Tibet maar Sakya Pandit, de abt van het Sakyaklooster, onderhandelde met de
Mongolen en wist een verdrag met hen te sluiten.
Kunt u uw vijand niet verslaan, sluit dan
vrede met hem.
Confucius
Nadat Kublai Kahn in 1280 heel China had
veroverd en de Yuan-dynastie had gesticht, werd Tibet een éénheid met China.
De Mongoolse heerser, Althan Khan,
verleende in 1578 Sonam Gyatsu, de titel van Dalai Lama (Oceaan van de
Wijsheid) en de facto werden politiek en religieus leiderschap in Tibet
versmolten.
In de daaropvolgende eeuwen probeerden
de Tibetanen onder leiding van de Dalai Lama's zich onafhankelijk te maken van
China, wat in de 17de eeuw ook tijdelijk lukte.”
"Als
ik het goed voorheb leidt
de huidige Dalai Lama nu een regering
in ballingschap
en heeft hij in 1989 de
Nobelprijs voor
de Vrede gekregen", probeerde de jongen zijn schaarse kennis over Tibet te etaleren.
De monnik zweeg opnieuw.
Tegen een kikker in een
put; kunnen we niet praten over de zee;
zijn leefruimte is beperkt tot zijn put.”
zijn leefruimte is beperkt tot zijn put.”
Tswang Tse
"Nee", antwoordde
de Tibetaan:
"ik was nog aan het nadenken en als ik geen gepast antwoord
weet, dan geef ik ook geen antwoord. Heeft trouwens alles te
maken met
Tao.
Eerst had hij de monnik in het nauw
gedreven met lastige vragen over de Tibetaanse kwestie en nu probeerde hij hem
te forceren om Tao uit te leggen waarin nog geen enkele Chinees was geslaagd en
dat zou hij nu verwachten van iemand van een ander volk en een andere religie.
Als het duidelijk is dat het doel niet
bereikt kan worden,
stel dan niet je doel bij maar de stappen er naar toe.
stel dan niet je doel bij maar de stappen er naar toe.
Confucius
“Zou je mij een rondleiding kunnen geven?” klonk het al iets meer gereserveerd.
De monnik toonde hem de tempel met de
wat feeërieke gebedsruimte.
“Het Boeddhisme
ontstond in India 500 jaar voor Christus ongeveer rond dezelfde periode waarin
Confucius leefde”, vertelde hij :
“Siddharta Gautama Shakyamuni was de zoon van de koning van een kleine staat in het noorden van India.
Hij had
genoeg van de luxe en het plezier dat heerste in het vorstelijk paleis waarin zijn vader hem had afgezonderd sinds zijn geboorte.
Er bestaat geen groter
onheil dan onverzadigbaar te worden.
Geen ergere plaag dan
de geest van de begeerte.
Wie zich kan beperken,
heeft altijd genoeg.
Lao Tse
Bij het
zien van de oude mensen, de zieken en behoeftigen en de dode lichamen die brandend op een houtstapel
lagen, besefte de
jongeman dat hij tot hiertoe geleefd
had als in een droom.
De toestand
van de mensen was er
één van lijden en
hij moest ontdekken hoe hij ze kon helpen om ze uit hun schrijnende toestand
te verlossen.
Niet handelen wanneer
rechtvaardigheid het gebiedt,
is een teken van zwakheid.
is een teken van zwakheid.
Confucius
Op 29-jarige leeftijd
verliet de jonge prins het ouderlijk paleis en trok hij als bedelaar door de straten.
Volgens het Boeddhisme is alles wat ons overkomt
slechts het resultaat
is van wat we gedaan hebben in dit leven of in
onze vorige levens. Al onze handelingen, zelfs de kleinste, zijn bedoeld om effecten te hebben die zich in de nabije of minder nabije of in de verre toekomst zullen
voordoen.
Elke nieuwe
wedergeboorte wordt
bepaald door
ons karma, met andere woorden onze
gedane handelingen
waarvoor we
de volle verantwoordelijkheid dragen.
Het ultieme
doel van
het Boeddhisme is een einde stellen aan de “samsara”, een raderwerk van steeds onbevredigde verlangens
die alleen maar lijden veroorzaken.
Als elk
verlangen, elke
begeerte en elke
drang naar bezit uitgedoofd
is, houdt het karma
op te bestaan en eindigt de cyclus
van de wedergeboorte.
Uw verwarring zal
ophouden als u de dingen als dingen behandelt
in plaats van u als ding te laten behandelen door dingen.
in plaats van u als ding te laten behandelen door dingen.
Tswang Tse
Door de leer van Boeddha zijn vele scholen ontstaan
gegroepeerd in
drie "yana" of voertuigen: het originele
Boeddhisme Theravada meestal Hinayana of
Klein Voertuig
genoemd, het Mahayana of
Grote voertuig; het Vajrayana of
Diamanten Voertuig die niets anders is dan het Tibetaanse Boeddhisme.”
“Maar in China zijn toch ook veel
Boeddhistische tempels, zijn die dan van een ander voertuig?”, vroeg de jongen.
“Het Boeddhisme kwam China binnen
tijdens de oostelijke Han-dynastie (25-200 n.C.) maar kende pas zijn volle
expansie in de 6de eeuw en later in de Tang-dynastie.
Het was binnen de Mahayana-traditie
vooral het begrip mededogen, verpersoonlijkt door de grote bodhisattva
Avalokiteshvara, dat aansloeg bij de Chinese volgelingen en in het bijzonder de
vrouwen die een geloof ontdekten waar ook zij toegang kregen tot de Verlichting
en meer konden zijn als dochters van een vader, echtgenotes van een man of moeders
van één of meerdere zonen.
Anderzijds heeft de Chinese vertaling van Boeddhistisch-canonieke teksten, Sutra’s genoemd, vanuit het Sanskriet, het integratieproces
van de leer aanzienlijk
vertraagd want
het Chinese schrift was niet aangepast
aan de abstracte denkwijze
die het
Mahayana-boeddhisme typeert.”
De uitleg van de monnik werd voor de
jongen wat te abstract en na hem uitvoerig te hebben bedankt, trok de jongen
verder richting Jiuzhaigou.
’s Avonds was hij aanwezig op een
Tibetaans-folkloristische show.
Net niet Chinees uitziende knappe dames
en stoere binken dansten in assertieve stijl op licht opzwepende muziek.
Even later zocht hij op een terras tussen
de muggen en de rode pelletjes pikant, de microdeeltjes kip die hij besteld
had.
De volgende dag zouden
er volgens de gids ongeveer 30.000 Chinezen en 78 niet Chinezen in de Jiuzhaigou-vallei
gedropt worden.
80.000 was
het record in september vorig
jaar net na het regenseizoen, wanneer de herfstkleuren er een prachtig
schilderij van
maakten.
Hij belandde uiteindelijk op een bus die hem meevoerde tot bovenaan de Zechawagou-vallei met op 3103 m hoogte het Lange Meer en enkele kilometers lager de Vijfkleurige Vijver.
Hij wandelde het
Zwanemeer en het Pijlbamboemeer voorbij, daarna
het Pandameer en de Panda-waterval.
Niets
is meer meegaand en zwakker dan water maar om het harde en het sterke weg te
nemen, kan het door niets overtroffen of vervangen worden.
Lao Tse 78
Spectaculair was
het Vijfbloemenmeer
of het Pauwenmeer met een feest van turkoois-blauwe tinten, afgewisseld met
geelbruine lijnen
helemaal doorlopen
van de spiegeling van bomen en bergen die het
omzoomden.
Jonge trouwers vonden dit een decor voor de vereeuwiging van
uw jeugdige schoonheid
en toen hij stiekem een kiekje meepikte,
kwam de Chinese bruidegom
naar hem toe.
"Nooit foto's trekken van iemand zonder toestemming", staat in alle reisgidsen maar
de man had helemaal niet de intentie om een scène te maken en vroeg in gebroken Engels vriendelijk waar
de jongen vandaan
kwam.
"Uit een land in Europa", antwoordde hij
in de veronderstelling dat
een precieze
omschrijving voor
de gemiddelde
Chinees evenveel
of even weinig betekende
als een Chinese provincie
voor de gemiddelde Europeaan.
"En wat kom je hier doen, behalve het bewonderen
van onze mooie meren en onze mooie meisjes?", lachte de
Chinees.
"Tja behalve dat", lachte de jongen
groen: "ben
ik op zoek naar Tao
en het schijnt dat water er iets mee te maken heeft.
Maar als
het gaat over de essentie van ons bestaan, zal het huwelijk tussen een man en een vrouw er
ook wel iets mee
te maken hebben. Misschien kan jij me helpen?"
"Tao is vooral iets voor monniken en kluizenaars
en je merkt toch dat ik niet de intentie heb om één van die twee wegen in te slaan.
Mijn weg
is mijn geliefde: met haar trouwen, kinderen krijgen, kinderen opvoeden volgens
onze familietraditie
zoals Confucius
het ons heeft geleerd."
“Confucius of "De Wijze" werd geboren in 551 v.C; in de staat Lu, ten westen van de grote vlakte van het Midden”, begon de
Chinese bruidegom :
”Zijn vader
was een man van 64 jaar, afkomstig uit de kleine adel, die geen zonen had die het nakomelingschap en
de cultus van zijn voorouders konden
verzekeren.
Ze beklom
een naburige heuvel en daar deed ze een plechtige belofte: als ze het leven schonk aan een jongen, zou ze haar leven wijden aan de verering van de geest van de heuvel.
De geest hoorde
haar verzoek aan en na 11 maanden zwangerschap
verzamelden draken
en eenhoorns zich rond haar huis en kondigden ze een bovennatuurlijke geboorte
gaan : de toekomstige
meester kwam ter wereld.
Hij onderscheidde
zich door zijn kracht zijn grootte en zijn schedel die een ongewone vorm had. Hij had namelijk bovenaan
een holte en vertoonde veel gelijkenissen
met de heuvel waarop zijn moeder haar wens had uitgesproken.
Moeder en
kind werden weggestuurd uit het ouderlijk huis door de
familie Kong en leefden in armoede en eenzaamheid.
De kleine
Qiu speelde liever
met bronzen
rituele beelden
dan zich te vermaken zoals andere kinderen van zijn leeftijd. Deze vroegtijdige voorliefde
voor riten ontging de
Kong-clan niet
die nog steeds geen erfgenaam hadden
die de verering van een voorouders
konden verzekeren.
Wanneer hij
volwassen geworden was, begon
de wees zijn carrière
als ambtenaar
en werd al snel enorm gewaardeerd om zijn kwaliteiten als
administrateur.
Maar op 29-jarige leeftijd
nam hij ontslag en opende een school die niet
alleen de nazaten van de aristocratie
toeliet maar
ook de kinderen van alle klassen van de burgerlijke maatschappij.
Het aantal
volgelingen nam
voortdurend toe en de naam van
meester Kong was al
snel bekend
bij alle vorsten van de vlakte van het Midden.
Prins Lu
benoemde hem
tot minister
van Justitie
maar de politieke
carrière van
de meester was van korte duur.
Teleurgesteld in de prins die niet naar hem wil luisteren, nam hij ontslag en, vergezeld door enkele volgelingen verliet
hij zijn moederland.
Hij trok van
provincie naar
provincie in
de hoop een vorst te vinden die zijn raad wou opvolgen en zijn ideeën over goed bestuur in de praktijk
wilde omzetten.
Maar macht
en morele principes bleken
niet verzoenbaar en de sterke persoonlijkheid
van de meester, die niet erg geneigd was om compromissen te
sluiten als
het ging over essentiële
vragen, leidde tot ergernis bij de prinsen die hem vereerden
maar hem toch voorzichtig
op afstand hielden.
Hoe zou iemand die
zichzelf niet kan besturen, anderen besturen?”
Lunyu XIII-13
Na 12 jaar
van frustrerende
omzwervingen gaf
Confucius zijn
politieke ambities
op en keerde hij terug naar zijn geboortestad
in de staat Lu waar hij zich definitief aan het
onderwijs
wijdde.
Confucius
stierf op 72-jarige leeftijd in zijn geboortestad, omringd door zijn trouwe volgelingen.
Vervolg : deel 2 : http://turimm.blogspot.com/2016/07/tao-in-sichuan-deel-2.html
Vervolg : deel 2 : http://turimm.blogspot.com/2016/07/tao-in-sichuan-deel-2.html
Met dank aan :
-Nathalie Chassériau,
auteur van “Wijsheid uit het oude China”
-Inge Jansen,
auteur van “Dominicus reisgids China”
-Karin Haustermans, mijn
co-fotograaf en (reis)partner
Geen opmerkingen:
Een reactie posten