Bryce Canyon of het Kerkhof van Verloren Technologie

"Hoeveel honderden jaren zal men de Taj Mahal en Petra nog kunnen beschermen tegen de tand des tijds of een losgeslagen terroristengroep?

Zullen onze nakomelingen uitgekeken raken op de pastelstreepjes van Van Gogh of de kubistische madammen van Picasso?

Hoelang nog blijven de concertzalen vollopen voor de Mattheuspassie van Bach, de Vijfde Symfonie van Beethoven of Le Sacre du Printemps van Stravinsky?

Zullen Dostojewski of Milan Kundera ooit verloren geraken op het Kerkhof der Vergeten Boeken en zelfs dan is er nog Carlos Luis Zafon die een verloren roman omtovert in de Schaduw van de Wind.

Maar hoe eeuwig is onze technologie en meer bepaald die van de informatie?"

Aan het woord was Ebenezer Bryce, een vijfde generatie Schot en afstammeling van Ebenezer de Eerste die zich in 1875 vestigde in het zuiden van Utah als bekeerd mormoon nadat hij zijn koe was verloren tussen het rode Canyongesteente van de rivier.

Hij was zo lang op zoek geweest naar zijn koe dat hij maar in het roodstenen “amfitheater” bleef hangen wat dan uiteindelijk door de Amerikanen naar hem werd genoemd.

"To loose a cow" zou achteraf gezien eerder verwezen hebben naar "het loslaten van een koe om te grazen" dan wel het “verlies van het beest”.

Maar het verhaaltje is blijven hangen evenals het geloof van de indianen dat de reuzerode stalactieten -hoodoos- dode mensen voorstelden aan wie het kwaad was blijven hangen.

Naar aanleiding van de viering van 25 jaar Himss in Las Vegas op 1 april 2025, vond de openingsceremonie plaats tussen sunrise en sunsetpoint van het gloednieuwe Bryce Canyon hotel op de plaats van het aftandse Luxor waar de gokmummies hun sarcofaag hadden ingeruild voor een hoodoo-kegel.

“Wat heeft 25 jaar Himss ons opgeleverd?", vervolgde Ebenezer Bryce :
“Wat heeft meer dan 50 jaar IT- technologie ons opgeleverd?"

"Prachtige fossielen", vervolgde hij "met de meest grillige vormen en even vluchtig als de winst of het verlies in de casino's van de Mirage, Treasure Island of de Venetian.

Hoe verging het de mainframe dinosaurussen van IBM? En wie programmeert vandaag nog in Mumps, Fortran, Pascal of Assembler waarbij men eentjes en nulletjes toespuwt om ingewikkelde berekeningen uit te voeren.

Vergeet niet dat het jonge ponsers waren die eerste vlucht naar de maan hebben mogelijk gemaakt.

Hoeveel cliënt-server toepassingen met dikke en dunne cliënten liggen al op de schroothoop.

 En wordt alles nu niet geregeld vanuit de Cloud?

De dikke computers werden vervangen door superslanke modelletjes waarbij men zich kan afvragen hoelang de levenscyclus duurt van een desktop, notebook, laptop, tablet, smartphone of iets tussenin?

Gemeen hebben ze een volledige dependentie van internet.

 Verslaafd als ze zijn aan sociale media als Facebook, Twitter en LinkedIn.

De Nokia en de Blackberries liggen achter mijn rug bijeengeschroot maar intussen is ook de IPhone weggezakt tot niche toy voor andersdenkenden. 

Windows dat zijn grafische interface gepikt had van de Apple, heeft zijn plaatsje in mijn Canyon al besteld doch probeert zijn verstening nog wat te rekken door zijn laatste versies gratis op de markt te gooien.

Wie durft in de gezondheidszorg nog een lans breken voor departementele systemen die met ingewikkelde HL7-translaties met elkaar moeten leren spreken en zoveel mogelijk informatie uitwisselen ook al zijn ze soms mekaars concurrenten of zijn ze etnisch van een andere planeet.

Dan maar zweren bij de monolieten : de grote geïntegreerde systemen die alle data en functionaliteiten bewaren in één grote doos met als enige finaliteit alle dissidente systemen in het ziekenhuis te kannibaliseren.

De transmurale vertaalslag wordt opgelost door het systeem te transplanteren of te metastaseren in alle omringende voorzieningen tot er geen interface meer overblijft zoals in een land waar één spoorwegennet bestaat met één protocol en met een infrastructuur die perfect op zichzelf aansluit.

Hebben de grote datawarehousesystemen en documentmanagementsystemen de tweede decade van de 21e eeuw overleefd?

Is het nog zinnig om alle documenten te ordenen in goed gestructureerde levensgrote bibliotheken en zijn het de ETL- jongens en kubussen die ons snel en onmiddellijk toegang verschaffen tot de cijfers en grafieken die onze strategische reflecties moeten onderbouwen?

Of zijn het meer systemen van ongestructureerde big data die de Wikipedia van onze beleidsinformatie gaan dirigeren?

Of hebben we gewoon een "Stuur" nodig?” ;-)

“Beste vrienden,
alle nieuwe ontwikkelingen zijn de vrucht van gigantische geld- en neuronenstromen ergens beginnend vanop grote hoogte en langs allerlei beekjes, kanaaltjes en groefjes uiteindelijk samenvloeiend in de grote IT-rivier waaraan wij ons laven om te overleven, op te bouwen, te controleren of ons te amuseren

Het water blijft stromen, de techniek versteent, welkom in Bryce Canyon, het adembenemend mooie Kerkhof van Vergeten Technologie.”